ΕΝΟΤΗΤΕΣ
Τι είναι τα κατάγματα της λεκάνης και της κοτύλης;
Τα κατάγματα της λεκάνης και της κοτύλης αποτελούν πρόκληση για τους ορθοπαιδικούς χειρουργούς. Συμβαίνουν λόγω:
- υψηλής ενέργειας κακώσεων
- τροχαίων ατυχημάτων
- πτώσης από μεγάλο υψόμετρο
- χαμηλής ενέργειας τραυματισμών σε ηλικιωμένους ασθενείς με οστεοπόρωση
Το κάταγμα κοτύλης είναι τραυματισμός στο τμήμα της υποδοχής της άρθρωσης του ισχίου. Τα κοτυλιαία κατάγματα δεν είναι συνηθισμένα και εμφανίζονται σπάνια.
Το κάταγμα λεκάνης πρόκειται για τραυματισμό στη συγκεκριμένη περιοχή. Η λεκάνη βρίσκεται κοντά στα κύρια αιμοφόρα αγγεία και όργανα. Επομένως, τα κατάγματα μπορεί να προκαλέσουν εκτεταμένη αιμορραγία και άλλους τραυματισμούς που απαιτούν επείγουσα θεραπεία. Αυτή ποικίλλει ανάλογα με τη σοβαρότητα του τραυματισμού. Σε περιπτώσεις που προκύψουν κατάγματα ηβοϊσχιακών κλάδων, ο ασθενής πρέπει να απευθυνθεί σε εξειδικευμένο και άρτια εκπαιδευμένο χειρουργό ορθοπαιδικό.
Πως μπορεί να προκληθεί;
Τα περισσότερα κατάγματα συμβαίνουν κατά τη διάρκεια ατυχημάτων υψηλής ενέργειας. Για παράδειγμα, μπορεί κάποιος να γλιστρήσει στις σκάλες, να τραυματίσει το γόνατο μετά από τροχαίο ατύχημα, να πέσει από μεγάλο ύψος ή τα οστά να είναι αδύναμα. Λιγότερο συχνά, κατάγματα μπορεί να εμφανιστούν κατά τη διάρκεια αθλητικών δραστηριοτήτων.
Ποια είναι τα συμπτώματα;
Τα κατάγματα της λεκάνης και της κοτύλης αποτελούν πολύπλοκους τραυματισμούς και ενδέχεται να συνυπάρχουν με κακώσεις κι άλλων οργάνων και συστημάτων. Συνοδεύονται συχνά από αιμορραγία.
Επίσης, σύνηθες, είναι το φαινόμενο να συσχετίζονται με σημαντική παραμόρφωση όλου του πυελικού δακτυλίου ή της άρθρωσης της κοτύλης. Άμεση συνέπεια αυτού, είναι:
- η δυσκολία στην κινητοποίηση των ασθενών
- η καταστροφή της άρθρωσης του ισχίου (μετατραυματική αρθρίτιδα του ισχίου)
- έντονο αίσθημα συνεχούς πόνου
Πιο συγκεκριμένα τα συμπτώματα είναι:
- Πόνος, μώλωπες και ευαισθησία στη βουβωνική χώρα, το ισχίο, το κάτω μέρος της πλάτης, το γλουτό ή τη λεκάνη.
- Μώλωπες και πρήξιμο στα πυελικά οστά.
- Μούδιασμα ή μυρμήγκιασμα στην περιοχή των γεννητικών οργάνων ή στους άνω μηρούς.
- Ορατά σημάδια αιμορραγίας. Η αιμορραγία μπορεί να εντοπιστεί σε πολλά σημεία του δέρματος, μερικά από τα οποία είναι πιο πιθανό να είναι ορατά από άλλα. Περιλαμβάνουν:
- Κολπική αιμορραγία στις γυναίκες και μώλωπες στο όσχεο στους άνδρες.
- Αίμα στα ούρα
Θεραπεία
Η αντιμετώπιση αυτών των τραυματισμών γίνεται από εξειδικευμένους ορθοπαιδικούς χειρουργούς, με πολυετή εμπειρία.
Ο γιατρός πρέπει να εξετάσει τα ακόλουθα:
- Την κατάσταση του κατάγματος
- Τον αριθμό των οστών που μετατοπίστηκαν
- Τη συνολική κατάσταση της υγείας
Μη Χειρουργική Θεραπεία
Μπορεί να συνιστάται μη χειρουργική θεραπεία για σταθερά κατάγματα, που τα οστά δεν έχουν μετατοπιστεί. Μπορεί επίσης να συνιστάται και σε ασθενείς που διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο χειρουργικών επιπλοκών. Για παράδειγμα, ασθενείς με σοβαρή οστεοπόρωση, καρδιακές παθήσεις κι άλλα. Κάποιες λύσεις είναι οι εξής:
- Βοηθήματα πεζοπορίας. Για να αποφευχθεί το βάρος στο πόδι, ο γιατρός θα συστήσει τη χρήση πατερίτσων ή περιπατητή, έως ότου τα οστά επουλωθούν πλήρως.
- Βοηθήματα τοποθέτησης. Εάν ο γιατρός έχει επιφυλάξεις για την αστάθεια των αρθρώσεων, μπορεί να περιορίσει τη θέση του ισχίου σας, δηλαδή κατά πόσο ο ασθενής θα μπορεί να το λυγίσει.
- Φάρμακα. Ο γιατρός μπορεί να συνταγογραφήσει φάρμακα για την ανακούφιση του πόνου, καθώς και ένα αντιπηκτικό για τη μείωση του κινδύνου σχηματισμού θρόμβων αίματος στις φλέβες των ποδιών.
Χειρουργική Θεραπεία
Τα κατάγματα της λεκάνης και της κοτύλης απαιτούν ταχεία θεραπεία και σε ορισμένες περιπτώσεις κρίνεται αναγκαία η χειρουργική επέμβαση.
Η εκ νέου ευθυγράμμιση των οστών μπορεί να γίνε με 2 τρόπους.
- ‘’Ανοιχτή’’ επέμβαση: Ο ορθοπαιδικός χειρουργός κάνει μια τομή για άμεσο χειρισμό του οστού
- ‘’Κλειστή’’ επέμβαση: Η τομή δεν είναι απαραίτητη.
Μόλις τα οστά ευθυγραμμιστούν, ο χειρουργός χρησιμοποιεί εσωτερική ή εξωτερική οστεοσύνθεση για να κρατήσει το οστό σε σωστή θέση κατά τη διάρκεια της επούλωσης. Χρησιμοποιούνται μεταλλικές συσκευές, όπως πλάκες και βίδες.
Στην πλειοψηφία των ασθενών, με κατάγματα κοτύλης, χρειάζονται ‘’ανοιχτή’’ επέμβαση με εσωτερική οστεοσύνθεση. Ο χειρουργός ευθυγραμμίζει ή μειώνει τα οστά όσο το δυνατόν ακριβέστερα για να αποτρέψει την ανάπτυξη προβλημάτων που σχετίζονται με τον τραυματισμό, ιδίως την αρθρίτιδα.
Μετεγχειρητική Πορεία
Μετά τη χειρουργική επέμβαση, ο ασθενής μπορεί να αισθάνεται πόνο για κάποιο χρονικό διάστημα. Για να τον διαχειριστεί, θα πρέπει να παίρνει φάρμακο το οποίο χορηγείται με ένεση. Μπορεί να δοθούν και αντιπηκτικά φάρμακα, με σκοπό την αραίωση του αίματος και την αποφυγή ανάπτυξης θρόμβων αίματος.
Ο ασθενής θα πρέπει να σηκωθεί από το κρεβάτι το συντομότερο δυνατό. Αυτό, βοηθά στην αποφυγή επιπλοκών που σχετίζονται με αυτούς τους τραυματισμούς.
Ακολουθεί ένα σχήμα φυσικής θεραπείας για τη διατήρηση της μυϊκής δύναμης και του εύρους κίνησης κατά τη διάρκεια της ανάρρωσης.
Επίσης, μπορεί να αισθανθεί τα αποτελέσματα βλάβης στα νεύρα που μπορεί να είχαν συμβεί κατά τη διάρκεια του τραυματικού συμβάντος ή της χειρουργικής επέμβασης. Το αποτέλεσμα, είναι η μειωμένη αίσθηση στο άκρο και / ή δυσκολία ή αδυναμία μετακίνησης μέρους του άκρου.
Είναι δύσκολο να προβλεφθεί εάν αυτά τα νεύρα θα ανακάμψουν πλήρως. Ωστόσο, οι περισσότεροι ανακτούν κάποια αίσθηση και λειτουργία του άκρου, εντός έξι έως δεκαοκτώ μηνών.
Φυσικοθεραπεία
Ο φυσιοθεραπευτής θα παρέχει οδηγίες για το πώς ο ασθενής θα ξεκινήσει να κινείται με ασφάλεια, όπως και να χρησιμοποιεί πατερίτσες ή έναν περιπατητή.
Με την πάροδο του χρόνου, θα μάθει διάφορες σωματικές ασκήσεις, που θα βοηθήσουν στη δύναμη και την αντοχή, προκειμένου να ανταπεξέλθει στην καθημερινότητα.
